ŞƏHİD MAHİR CAVANŞİR OĞLU SƏFƏROV

 Mənə elə bir ölkə,elə bir vətən,elə bir torpaq göstərin ki,orada Cavanşirlər,Babəklər,Koroğlular,yetişsin.Elə bir torpaq göstərin ki,orada Füzulilər,Nəsimilər yetişsin.

Elə bir torpaq göstərin ki,orda gözünü qırpmadan vətən üçün canını "Hər şey vətən üçün deyərək"canını fəda etsin.Bəli başqa bir ölkə,başqa bir torpaq göstərə bilməzsiniz çünki dünyada yeganə torpaq Azərbaycandır ki,dahilər qəhramanlar yurdudur.Bu torpaq hər mənada bir dərin sandıqdır,onun içi dolu xəzinəsi isə onun xalqıdır.Bu xalqın kökü Ulu Xanlara dayanır.Soykökü türk oğlu türk olan bir milləti heç kim əzə bilməz.

Min illər ötsədə bu vətən öz igidləri tərəfindən nəsil-nəsil yaşayaraq onu qoruyacaqdır.

Sizə vətən deyirəm e o vətən ki,bu günlərə asan gəlib çıxmadı,onum qüdrəti və dözümlü igidləri yıxılmağa imkan vermədi.Torpağımın hər daşı mənim üçün əvəzedilməzdir.Mənim bir şüarım var ki, "Öncə Vətən,sonra kəfən".

Ölümünə sevdiyim torpağımı,xalqımı,ölkəmin bir qarışını dünyanın ləlinə daşqaşına dəyişmərəm.

Bu qüdrətli əzəmətli ölkənin özü kimidə qüdrətli oğulları,və sərkərdəsi vardır.Bir millətin başında bir başçı vardırsa,baxın ha qüdrətli,güclü sözünün kəsəri olan bir başçıdan yazıram.Deməli elə o vətən torpağı heç zaman tapdanmaz,üçrəngli səmalarda dalğalanan,illərdi göy üzünü bəzəyən bayrağımız heç bir zaman enməz,əyilməz.

Burda əzəmətli bir şairin şeirindən bir cümlə yadıma düşdü.

Məmməd Araz yazır ki...,

     "Ana yurdum,hər daşına üz qoyum".

Bu sözün mənası o qədər dərindir ki.Anası qədər sevdiyi yurdunun,torpağının hər daşına,hər qarışına üzünü,başını qoyan igid oğulların,Həcər qeyrətli qadınların qəhramanlıqları ilə qürur duyuruq.

Məndən sonra gələn nəsillərin bu igidlərin hər biri haqqında kitablardan öyrəndikləri mütləqdir ki,olacaq.Necə ki,mən araşdırıb axtarıb tapıram onlarda bizim kitablardan tanıyacaqlar bu igidləri.

Nələr-nələr yazardım,ömür yetməz mürəkkəb bitməz.İçimdəki bu şəhid vətən sevgisini bir cümləyə sığdıra bilmərəm.Kitablara sığdıra bilmərəm.Bu uğurda can verən igidlərdə o sevgini torpağa qarışaraq sübut etdilər.Onlar ən ali zirvədə yer alıb,azadlığı bəxş etdilər biz insanlara.Bir kəlimə sözümdür ki,şəhidin ili yoxdur,şəhidin bir rütbəsi var ki,oda şəhiddir.Əl əməyi göz nurum olan bu kitablar hər bir şəhid ailəsinin evində böyüyən,igidin qəhramanlıq tarixçəsidir.

Tarix təkrarlandı.Biz qisas aldıq.Biz öz insanımızın qisasını aldıq,öz halal torpaqlarımıza qovuşduq.Bu uğurda Birinci Qarabağ müharibəsindən başlayaraq bu günə kimi cismən itirdiyimiz hər şəhidimiz baş tacımızdır.

Elə bu uğurda,bir ailənin üzvü olan,bir ata ananın övladı olan,vətən qəhramanı haqqında sizləri tanış etməyi özümə vijdan borcu bilirəm.Bəli o qəhraman Mahirdir.Mahir özüdə Qarabağ torpağında doğulmuş böyümüş igidlərdəndir.Elə o uğurdada şəhadət şərbətini cəsur bir igid kimi içib.Mahirin həyat hekayəsinə nəzər saldım daha öncə,baxdım ki,elə yazdığım yazı təsadüfən onun doğulduğu aya düşür.(Mart ayı).Əziz oxuyucular qəhramanımızı tanıyaq.

Mahir Cavanşir oğlu Səfərov 1965-ci il mart ayının 1-də Füzuli rayonunun Qarakollu kəndində anadan olub.1971-1981-ci illərdə Horadiz şəhər bir saylı tam orta məktəbdə təhsil alıb.Daha sonra həqiqi hərbi xidmətini İrkutuski vilayətində başa vurduqdan sonra vətənə qayıdır,və Horadiz pambıq təmizləmə zavodunda çilingər kimi fəaliyyətə başlayır.1991-ci ildə Mexseti türkləri Azərbaycana pənah gətirəndə Xocalıda onları yerləşdirmək üçün evlər inşa olunurdu.Mahir Füzuli rayonunun tələbə gənclər birliyinə müraciət edərək könüllü olaraq Xocalıya yollanır.Artıq Xocalıda vəziyyət gərginləşirdi,bunu görən Mahir Xocalıda fəaliyyət göstərən özünü müdafiə batalyonuna qoşulur.1992-ci il Xocalı faciəsi baş verən gün Mahir iki günlüyə evinə dönmüşdü.Bu hadisədən sonra Mahir Füzuli rayonunun hərbi komisarlığına müraciət edərək,könüllü döyüşə qoşulur və bir çox əməliyyatlarda iştirak edir.O böyük cəsurluqla döyüşlərdə iştirak edir.Mahirin son döyüş yolu Tuğ istiqamətində gedən döyüşlər olur.

1992-ci il 28 iyunda Füzuli rayonunda böyük bir əməliyyat keçirilir,hərtərəfli əməliyyatda Mahirgilin batalyonu Tuğ istiqamətində hücuma keçmişdi.O, an xəbər gəlir ki,döyüşçülərimiz mənfur ermənilər tərəfindən mühasirəyə alınıb.

Mayor Rasim İbrahimov başda olmaqla yeddi əsgərimiz bu mühasirəni yarmağa cəhd etdilər və mühasirədə olan əsgərlərimiz azad oldular.Ancaq mayor Rasim İbrahimov və yeddi əsgərimiz bu döyüşdə mühasirəyə alınaraq talehləri məlum olmadı.10 gündən sonra döyüşçülərimizin nəşi geri alındı.Bu əməliyyatda göstərdikləri böyük şücaətə qəhramanlığa görə şəhidlərimizin adı əbədiləşdirildi.Onlar qanları ilə vətənin tarixində bir iz qoydular.Mayor Rasim İbrahimova milli qəhraman adı verildi,digər yeddi əsgərimizin adı təhsil aldıqları məktəblərə verildi.Qəhraman Mahirin adı bir zamanlar parta arxasında əyləşdiyi o,məktəb sıralarında oxuduğu tarix dərslərini öz qanı ilə,əbədi bir tarixə çevirdi.Onun adı elə öz doğma oxuduğu Horadiz şəhər 1 saylı tam orta məktəbə verildi.Şəhadətindən sonra hər il anım günü qeyd edilir,qürur ehtiramla anılır.Yaşı dəyişməyən şəhidlər sırasında oda öz qanı ilə tarixin bir parçası oldu.60illiyi qeyd edilsədə o elə xalq üçün şəhadət şərbətini içən yaşdadır.Dərin hüzn ehtiramla anırıq.